دانلود کتاب تاراس بولبا از نیکلای گوگول | لی لی بوک

مقدمه

کشور اوکراین در غرب روسیه و شرق لهستان و در کنار دریای سیاه واقع است. پایتخت اوکراین، شهر کیف می باشد. مساحت اوکراین ۶۰۳٫۷۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۴۶ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر می باشد. از مهمترین شهرهای اوکراین می توان به “خارکوف”، “دنیپروپتروفسک”، “اودسا”، “دونتسک” و “زاپاروژیه” اشاره کرد . جنوب غرب اوکراین رشته کوههای کاراپتیان واقع شده و از جمله نواحی کوهستانی اوکراین به شمار می رود، در جنوب این کشور نیز شبه جزیره ی کریمه قرار دارد.

اوکراین دارای زمستان هایی سرد و تابستان هایی معتدل می باشد، غرب و جنوب غرب اوکراین در زمستان ها بسیار سرد می باشد، آب و هوای جنوب اوکراین نیز به دلیل همجواری با دریای سیاه، مدیترانه ای بوده و از تابستان هایی نسبتا گرم برخوردار است. بلندترین نقطه ی اوکراین، قله ی “هورا هوورلا” می باشد که در میان رشته کوههای کاراپتیان در جنوب غرب اوکراین واقع شده و ۲۰۶۱ متر ارتفاع دارد. اوکراین سابقا با نام “کیفان روس” تا قرن ۱۶ میلادی شناخته می شده است. در قرن ۹ میلادی، کیف یکی از مهمترین مراکز سیاسی و فرهنگی اروپای شرقی بوده است. کیفان روس در در قرن ۱۰ میلادی به اوج قدرت خود رسید و آیین مسیحیت را از امپراطوری روم شرقی (بیزانس) اقتباس نمود.

پیروزی مغولان در سال ۱۲۴۰ میلادی به نزدیک به دو قرن قدرت کیفان روس در اروپای شرقی خاتمه داد. بین قرون ۱۳ تا ۱۶ میلادی کیف تحت نفوذ لهستان و قدرت های اروپای غربی بود. مبارزه مذهبی در اوکراین شروع شده بود و لهستان سعی در کاتولیک کردن اوکراینی ها داشت. نهایتا مذاکرات اتحادیه ای موسوم به اتحادیه ی “برست – لیتووسک” در سال ۱۵۹۶ منجر به تقسیم اوکراین به دو قسمت اوکراین ارتدکس و اوکراین کاتولیک شد. در سال ۱۶۵۴ اوکراین از تزار مسکو خواستار کمک برای محافظت از اوکراین در برابر لهستان شد و پیمان “پریاساو” بین دو طرف امضا شد، مسکو از این پیمان اینگونه برداشت کرد که اوکراین پذیرفته است که حکومت آن را مسکو بر عهده گیرد، از آن پس به بعد اوکراین در خاک روسیه حل گشت و به نوعی به یکی از استان های این کشور تبدیل شد. پس از انقلاب بلشوییکی سال ۱۹۱۷ میلادی ، اوکراین در ۲۸ ژانویه ی ۱۹۱۸ از روسیه اعلام استقلال کرد.

تاسیس دژهای قزاقی:

تاسیس سیچ و یا دژهایی که توسط قزاقهای مقیم اوکراین علیه سلطه لهستانی ها در زاپاروژیه به وجود آمده بود، از اوایل قرن شانزدهم میلادی شروع شد. در این دژها قوانینی که توسط فرماندهان این قلاع تهیه و تنظیم گردیده بود حکمفرما بود. فرماندهان این قلعه ها در صدد آزاد نمودن اوکراین از یوغ لهستانی ها بودند چرا که لهستانی ها در صدد کاتولیک نمودن اوکراینی ها بودند. “کارل مارکس” در یکی از نوشته های خود از سیچ ها به عنوان قزاقهای مسیحی جمهوری خواه یاد نموده است.

قیام خملنیتسکی:

برای ملت اوکراین، آغاز مبارزه ملی و آزادیبخش تحت رهبری باگدن خملنیتسکیی در سال ۱۶۴۸ سرآغاز حرکت های بعدی به حساب می آید. حادثه ای که آغازگر روند ثمربخش تشکل سازمان های دولتی ملی است. در اواسط قرن هفدهم، اوکراین دولت مستقلی نداشت. سرزمین های آن اکثرا در تصرف شیخ نشین کبیر لیتوانی، مولداوی، اتریش و ترانسیلوانیا بودند. تقریبا ۵ میلیون اوکراینی که در قلمروی لهستان زندگی می کردند رشد فزاینده ستم ملی را احساس می کردند. استثماری که از طرف مالکین و نخبگان لهستانی اعمال می شد، بی رحمانه بود. ستم ملی و اجتماعی، اعمال زور برای کاتولیک کردن جامعه، فشار روی کلیسای ارتدوکس، مصادره املا ک کلیسا و زمین، در حرکت اعتراضی اقشار مختلف جامعه، مردم را صرف نظر از اختلا ف علا ئق اقتصادی و اجتماعی شان متحد کرده بود. همه اینها به جنگ، جنبه ملی و آزادیبخش داد؛ جنگی که نیروهای محرکه آن قزاق ها، دهقانان، مالکین و روحانیون ارتدوکس بودند.

انقلاب ملی اوکراین در اواسط قرن هفدهم، در پی ستم اجتماعی افزایش موانع برای توسعه فرهنگ و زبان ملی، فشار روی کلیسای ارتدوکس و انفجار شدید خشم ملی، در سال ۱۶۴۸ شکل گرفت. از نظر عمق و گستره و همچنین به لحاظ ظاهری و جنبه های مبارزاتی، این جنگ با انقلاب های قرن هفدهم در اروپا شباهت های بسیاری داشت و با آنها پیوستگی برقرار می کرد. جهت گیری غالب روندهایی که در سال ۱۶۴۸ آغاز شدند، مبارزه برای استقلا ل اوکراین بود و با استدلا ل می توان تغییرات کیفی به دست آمده را کاملا انقلا بی دانست. انقلا ب اوکراینی قزاقی بخش مهمی در روند تشکیل روابط اجتماعی جدید در تمدن جدید شد. این انقلا ب موجب تشکیل دولت ملی شد، که بخشی از آن در قلمروی اوکراین لیوابرژنا (گتمنشینا)، به صورت خودمختار، بخشی از امپراتوری روسیه بود که تا اوایل دهه ۸۰ قرن هجدهم وجود داشت.

جرقه های مبارزات قزاق ها علیه لهستان در سال ۱۶۴۸ زده شد. قیام خملنیتسکی، شورش قزاق‌ها در اوکراین بود که میان سالهای ۱۶۵۷-۱۶۴۸ میلادی رخ داد و به تدریج به جنگ استقلال اوکراین از لهستان تبدیل شد. قزاق‌ها تحت فرماندهی “هتمان باگدن خملنیتسکی” با همراهی تاتارهای کریمه و نیروهای دهقانی، به لشکریان مشترک‌المنافع لهستان-لیتوانی هجوم بردند. نتیجه این جنگ، پایان کنترل و سیطره لهستانی‌ها و یهودیان بر اوکراین و نیز اتمام تسلط عقایدی همچون قرائیم در این کشور شد. این قیام نوعی ارتباط نمادین میان اوکراین و روسیه را به نمایش گذارد. قزاق‌ها که از تزار روسیه کمک خواسته بودند، موافقت کردند که در صورت پیروزی بر لهستان، اوکراین شرقی را به قلمرو روسیه منضم سازند و به این قول خود جامه عمل پوشانیدند. طبق گفته‌های “تاراس شوچنکو”، این جنگ باعث اسارت مردم اوکراین در چنگال روسها گردید. این قیام در ابتدا با شورش قزاق‌ها آغاز شد، اما به مرور زمان که بخش اعظم جمعیت ارتدوکس اوکراین در برابر حاکمان کاتولیک لهستانی به قزاق‌ها پیوستند، درگیری‌ها شکلی مذهبی به خود گرفت. قیام سرانجام با پیروزی قزاق‌ها و پیوستن اوکراین شرقی به قلمرو روسیه تزاری پایان گرفت. پیروزی شورشیان در اوکراین، وجهه و اعتبار لهستان را به عنوان یک ابرقدرت درهم شکست و از سویی دیگر منجر به ضعف این کشور در مقابل همسایگانش نظیر روسیه و سوئد گردید.

جنگ ملی و آزادیبخش که به صورت جنبش دهقانی در ماه فوریه سال ۱۶۴۸ با تصرف “زپاریژسکاسیچ” توسط دسته قزاق های شورشی آغاز شده بود، تا ماه سپتامبر سال ۱۶۷۶ ادامه داشت. پس از پیروزی های درخشان ارتش اوکراینی در شهرهای “ژاوتی” و “ادی کارسون” در ماه می سال ۱۶۴۸، قیام قزاق ها خیلی زود به قیام تمام ملت تبدیل شد. با گذشت زمان از ماه ژوئن تا ماه نوامبر، مبارزه ملی آزادیبخش و اجتماعی که از جنبش دهقانی به جنگ دهقانی تبدیل شده بود، در پاییز سال ۱۶۴۸ بدون استثنا تمامی سرزمین های اوکراینی اصیل، که بخشی از لهستان و لیتوانی بودند را فرا گرفت و جنبه همگانی پیدا کرد.

خلاصه داستان

زمان: قرن هفدهم میلادی

مکان: اوکراین

قرن هفدهمِ اوکراین قرن آشوب است، قرن شمشیر و جنگ که هر کس که در خور نام انسان است در حال پیکار است. “تاراس بولبا”، قزاق پنجاه ساله‌ای که همچنان آماده جنگیدن و کشتار در راه اعتقاد خود است، با دو پسرش “اوستاپ” و “آندری” به اردوگاه قزاقها در “سیچ”، واقع در جزیره‌ای در رود “دنیپر”، می‌روند. شب و روز در استپ‌ها، اسب می‌تازند و درست هنگامی به آنجا می‌رسند که قزاقها پشت به هزیمت داده از قایق پیاده می‌شوند و با خشم تمام نقل می‌کنند که «یهودی‌ها، کلیساهای ما را می‌گیرند و کاتولیک‌ها، مسیحیان ارتدوکس را به ارابه می‌بندند، چطور می‌توان در سرزمین روس این همه از دست کفار شکنجه دید و تحمل کرد!»

جنگ آغاز می‌شود و قزاقها پس از آنکه تمام یهودیان دور و بر را به رود دنیپر می‌اندازند، به غارت دهات آنها می‌پردازند. هنگام حمله به یک قلعه، جوانترین پسر تاراس، یعنی آندری، که در “کی‌یف” عاشق دختری لهستانی شده بود، به خودی‌ها خیانت می‌کند و به دشمنان می‌پیوندد، اما اسیر می‌شود و خود تاراس بولبا او را می‌کشد. اوستاپ پسر بزرگ‌تر نیز سرنوشت بهتری ندارد؛ او هم به دست لهستانی‌ها اسیر می‌شود. تاراس که از مرگ خسته‌ است می‌خواهد پسرش را نجات دهد، ولی از بخت بد شاهد شکنجه علنی فرزندش می‌شود و کاری نمی‌تواند بکند. تنها کاری که می‌کند این است که با فریاد به پسرش می‌فهماند که در آنجاست و شاهد قهرمانی اوست و قول می‌دهد که انتقامش را بگیرد. از این پس، تاراس حالت سبعیت و درندگی پیدا کرده، به سیچ برمی‌گردد، نخست سرهنگ سپاه بزرگی و سپس فرمانده لشکر مستقلی می‌شود و تخم ویرانی و وحشت را در شهرهای لهستان می‌افشاند …

معرفی کتاب

Taras Bulba (به فارسی: تاراس بولبا) رمانی است نوشته نیکولای گوگول، نویسندهٔ روس که در سال ۱۸۳۵ میلادی به همراه چند داستان دیگر در مجموعهٔ میرگرود انتشار یافته است. گوگول در این داستان راجع به زندگی قزاقی به نام تاراس بولبا و دو پسرش اُستاپ و آندری سخن می‌گوید و شرح حال زندگی آنها اعم از رشادت‌ها و خیانت‌ها را توصیف می‌کند.

داستان تاراس بولبا، به دلیل اهمیتی که داشت و توفیقی که بعدها در بین مخاطبان حاصل کرد، بصورت رمان جداگانه‌ای به چاپ رسید و اکنون اگر معروف‌ترین اثر گوگول نباشد، بی شک یکی از شناخته شده‌ترین و معروف‌ترین رمان‌های او به شمار می‌رود. درون مایه داستان تاراس بولبا ستایشی است از قوم قزاق و شرح شیوه زندگی و احوالات و آداب و رسوم ایشان. گرچه به نظر می‌رسد گوگول در وصف ویژگی‌های عجیب و منحصربه‌فرد قزاق‌ها اندکی زیاده‌روی کرده باشد؛ اما شخصیت تاراس بولبا را می‌توان آیینه تمام نمای یک قزاق واقعی که طبیعتی شجاع و وحشی دارد برشمرد. در سال ۱۹۶۲ فیلمی از داستان تاراس بولبا با همین نام به کارگردانی “جی. لی. تامپسون” و با بازی “یول براینر” و “تونی کِرتیس” ساخته شد.